Prószy śnieg płatkami, <br /> smutno, gdy jesteśmy w duszy sami. <br /> Smutniej jeszcze, gdy trzeba iść drogą <br /> i nie widzieć prócz nieba nikogo. <br /> A najsmutniej, gdy droga daleka <br /> i nikt na końcu, prócz Boga, na nas nie czeka.
Życie jak jesień... <br /> coś w nim z blasków lata, <br /> Z uśmiechów słońca <br /> przez mgły i szarugi, <br /> Z złotawych blasków <br /> wśród szarego świata, <br /> Z kwiatów, co nigdy <br /> nie kwitną raz drugi...
