Są tacy, którzy z miłości do Boga, zapominają o miłości do człowieka.
Ludzie zazwyczaj dopiero po śmierci dowiadują się o tym, że byli wielcy.
Człowiek, który nie popełnia błędów, jest jak drzewo, które się nie pali.
Mówi się, że niektórzy ludzie są inni. Oni po prostu są sobą w czasie, gdy normalni udają kogoś zupełnie innego niż są.
Sztuką jest, nie szukając nigdy siebie, wciąż na nowo się odnajdywać.
Człowiek to motyl, który staje się poczwarką.
Człowiek nie ma swego portu, a czas nie zna brzegu. On płynie, a my przemijamy!
Jesteśmy swoją pamięcią, chimerycznym muzeum zmiennych kształtów, stosem potłuczonych luster.
Żyjemy w niebezpiecznej epoce. Ludzie zdobyli kontrolę nad przyrodą, zanim zdobyli kontrolę nad sobą.
W końcu wiem, co odróżnia człowieka od zwierzęcia: kłopoty finansowe!
Nasze granice wyznaczone są tylko przez nasze lęki.
Dorosnąć to zrozumieć, że najważniejszym słowem na świecie nie jest słowo "ja".
Ludzie mogą należeć do nas tylko we wspomnieniach.
Kto ratuje jedno życie, ratuje cały świat.
Jestem sam, dlatego bardziej jestem.
Drogocennym darem jest umiejętność słyszenia duszy człowieka.
Człowiek powinien wkładać tyleż wysiłku w upraszczanie swego życia, ile go daje w komplikowanie.
Ludzi przygotowuje się do funkcjonowania, nie do myślenia.
Również umieranie jest jednym z naszych życiowych zadań.
To, co u możnych tego świata nazywa się silną wolą, u osłów zwiemy uporem.
Człowiek jest tylko człowiekiem. I to z trudnością.
Nieraz tylko szczypta goryczy chroni nas przed apetytem innych.
Przyjdzie czas, kiedy odkryjesz siebie. A wtedy już nigdy nie będziesz sam.
Czemu człowiek jest taki kruchy, czyżby w młodości nażarł się wafli?
Gdyby można było skrzyżować człowieka z kotem, skorzystałby na tym człowiek, a stracił kot.
Człowiek jest jedynym zwierzęciem, które robi interesy. Czy widział kto, by pies wymieniał kości z drugim psem?
Dla człowieka niedojrzałego znamienne jest, że pragnie on wzniośle umrzeć za jakąś sprawę; dla dojrzałego natomiast - że pragnie skromnie dla niej żyć.
Im wyższe domy, tym mniejsi ludzie.
Szlachetny człowiek wymaga od siebie, prostak od innych.
Kochasz swego psa? A więc jesteś człowiekiem.
Ludzie zatruwają. Zwierzęta i rośliny uzdrawiają.
Człowiek jest jak skrzypce: dopiero kiedy ostatnia struna pęknie, staje się kawałkiem drewna.
Człowiek powinien robić coś największego na co go stać.
Gdyby wszystkie małpy potrafiły się nudzić, zostałyby ludźmi.
Człowiek współczesny szuka przyjemności bez szczęścia, szczęścia bez zadowolenia, zadowolenia bez mądrości.
Jesteśmy tym, co w swoim życiu powtarzamy.
Zanim cię zbawią, trzeba wiedzieć, kogo zbawić. Musisz być sobą, bo jeśli będziesz kimś innym, to akurat zbawią tego innego, a nie ciebie.
Ten kto ma odwagę sądzić samego siebie, staje się coraz lepszy.
Ludzkość musi położyć kres wojnie, bo inaczej wojna położy kres ludzkości.
Jestem pyłkiem w tym wszystkim, ale pyłkiem koniecznym.
Bądź takim, abyś nie musiał czerwienić się sam przed sobą.
Z jakiegokolwiek poziomu byśmy nie spoglądali, nigdy nie zobaczymy dookoła siebie więcej, niż znajduje się w nas samych.
Świat jest OK. To ludzie psują mu opinię.
Człowiek na poziomie powinien się trzymać w pionie.
Każdy człowiek jest jak księżyc. Ma swoja drugą stronę, której nie pokazuje nikomu.
Nie kolor skóry powinien ludzi dzielić, lecz jej grubość.
Cywilizacja, którą stworzył gatunek ludzki, to tylko owcza skóra, w jaką przebrane jest jego barbarzyństwo.
Jak niedużo zostaje z człowieka, gdy odjąć od niego wszystko, co mówią o nim inni.