Wierzymy, że z miłości powstaliśmy i w miłość się obrócimy.
Miłość jest podobna tylko do miłości, nie da się jej porównać z niczym innym.
Kochać kogoś to jakby powiedzieć mu: nie umrzesz.
Miłość jest drogą Boga do ludzi i drogą ludzi do Boga.
Miłość jest jak słońce. Kto je posiada, temu może wiele brakować. Komu brakuje miłości, ten nic nie posiada.
Tylko miłość potrafi zatrzymać czas.
Miłość jest dzieckiem złudzenia i ojcem utraty złudzeń.
Miłość jest jak nasionko leśne, z wiatrem szybko leci, ale gdy drzewem w sercu wyrośnie, to tylko chyba razem z sercem wyrwać je można.
Co to jest miłość? To spacer podczas bardzo drobniutkiego deszczu. Człowiek idzie, idzie i dopiero po pewnym czasie orientuje się, że przemókł do głębi.
Miłość to czuwanie nad cudzą samotnością.
Miłość to radość z cudzego istnienia.
Kochając, wracamy do raju.
To nie doskonali, lecz niedoskonali potrzebują naszej miłości.
Wszystko ma postać przyjemną, gdy ja z Tobą, a Ty ze mną.
Miłość dobrze się kończy, gdy się nie kończy.
Wobec wielkich zalet drugiego człowieka nie ma innego ratunku jak tylko miłość.
[W sakramencie małżeństwa] bierze się ku pomocy Świadka większego od ludzkiej miłości, aby swojej ludzkiej miłości nie przegrać.
Dwoje to już osobny świat.
Miłość jest ślepa, ale małżeństwo przywraca jej wzrok.
Trzeba, żeby z czyjegoś powodu bolało serce. Dziwne, ale bez tego życie jest puste.
Miłość jest mgłą, która wytwarza się w głowie. Jeśli owa mgła opada na dół - na serce - następuje pogoda życia; jeżeli pozostaje w głowie - pada deszcz łez.
Miłość fałszuje obraz świata. Ukazuje go dobrym mimo wszystko.
Gra miłosna jest jak jazda samochodem: kobiety wolą objazdy, mężczyźni skróty.
Miłość nie jest jednym z atrybutów Boga, ale sumą jego wszystkich atrybutów.
Miłość należy do kosmetyków, albowiem nieszczęśliwa wybiela, szczęśliwa różuje.
Kropla miłości znaczy więcej niż ocean rozumu.
Istota, którą się kocha w pierwszych latach męskiej dojrzałości, nie jest osobą - jest wcieleniem pragnień.
Miłość jest odpowiedzią, ale gdy na nią czekasz, seks zadaje ci kilka całkiem sensownych pytań.
Pocałunek może być przecinkiem, znakiem zapytania lub wykrzyknikiem.
Wielka miłość to nic innego jak taniec amatorów na linie bez drążka i siatki.
Większość ludzi potrzebuje więcej miłości, niż na nią zasługuje.
Pierwsza miłość liczy się tylko do drugiej.
Pocałunek - układ o zawieszeniu broni między dwojgiem niecierpliwych.
Miarą miłości jest miłość bez miary.
Miłość - iluzja skrzydeł, a rzeczywistość łańcuchów.
Miłość często nie jest niczym innym jak korzystną wymianą pomiędzy dwojgiem ludzi, którzy otrzymują maksimum tego, czego mogli się spodziewać, wziąwszy pod uwagę ich wartość na rynku osobowości.
Miłość jest irracjonalna: znamy ludzi, a jednak ich kochamy.
Miłość jest jak rozmowa telefoniczna. Najpierw długo się dzwoni, a potem się okazuje, że to pomyłka.
Miłość jest znalezieniem siebie zewnątrz siebie.
Miłość to dwie samotności, które spotykają się i nawzajem wspierają.
Miłość to nie staw, w którym można znaleźć swoje odbicie. Miłość ma przypływy i odpływy. Ma też swoje rozbite okręty, zatopione miasta, ośmiornice i skrzynie złota i pereł. Ale perły leżą głęboko.
Miłość to sprawa idealna, małżeństwo realna. Połączenie rzeczy idealnej z realną nigdy nie uchodzi bezkarnie.
Miłość to zwycięstwo wyobraźni nad inteligencją.
Miłość zaczyna się rozwijać dopiero wówczas, gdy kochamy tych, którzy nie mogą się nam na nic przydać.
Moja miłość jest jak obrączka. Bez początku i bez końca.
Kocha się tylko to, od czego się cierpi.
Kochać człowieka, to znaczy mieć czas, nie śpieszyć się, być obecnym dla niego.
Koniom i zakochanym inaczej pachnie siano.