Koniec - to kłamczuch w świecie nieskończonym.
Koniec ciekawości - to już jest starość.
Konieczność nawet lękliwych przemienia w bohaterów.
Konieczność uwalnia od męki wyboru.
Koniom i zakochanym inaczej pachnie siano.
Konsekwencje naszych czynów biegną szybciej, niż my przed nimi uciekamy.
Konserwatysta to polityk usiłujący utrzymać to, o co liberałowie walczyli kilka pokoleń wcześniej.
Konsultacja – uzyskanie czyjejś zgody dla dawno już podjętej decyzji.
Kopnięty pies nie wyje tak, jak jego serce.
Korupcja - choroba wywołana wirusem brudnych rąk.
Koryto to samo, tylko świnie się zmieniają.
Korzystaj z wiosny, człowiecze — szybko się skończy i przybędzie starość.
Kosmetyka - filozofia kobiet.
Kosmetyki nie odmładzają starych kobiet, ale na pewno postarzają młode.
Kościół nasz powinien się święcić w nas, a nie w naszych słowach.
Kościół potrzebuje świętych, a nie reformatorów.
Kraj rodzinny, ściśle mówiąc, kraj, w którym przeżyliśmy lata swego dzieciństwa, nie jest żadnym krajem geograficznym, ale mnóstwem miejsc i tajemniczych zakątków, z którymi mieliśmy do czynienia, gdy byliśmy młodzi.
Krajobrazy są stanami duszy.
Krańcowa wolność prowadzi narody i jednostki do skrajnego niewolnictwa.
Krańcowymi ideałami ludzkiej szczęśliwości są tylko pustelnia lub harem.
Kres młodości stawia chwila, kiedy pragnienia kapitulują w obawie przed nieznanym jutrem.
Krewnych daje nam los. Przyjaciół wybieramy sami.
Kropla miłości znaczy więcej niż ocean rozumu.
Królem jestem ludzi, nie sumienia.
Królestwo kłamstwa nie jest tam, gdzie się kłamie, lecz tam gdzie się kłamstwo akceptuje.
Królowie często sądzą, że motywami działalności ich generałów i admirałów są patriotyzm i oddanie koronie. O wiele częściej jednak bywa to jakaś dziewczyna czytująca gazety.
Krótkotrwałe, chwilowe szczęście zaskakuje nas nagle i bez uprzedzenia. Solidne, wierne i na całe życie rodzi się z łez, bólu i cierpienia.
Kruk krukowi oka nie wykole, ale lubi, gdy to ktoś inny robi.
Krwi nie zmywa się krwią, ale wodą.
Krwią brudu nie zmyjesz.
Krytycy po to ogłaszają jednego pisarza kamieniem milowym, aby nim ukamienować innych.
Krytycy są wszami pełzającymi po literaturze.
Krytycy to jednonodzy teoretycy skoku w dal.
Krytyk to człowiek, który zna drogę, ale nie potrafi prowadzić samochodu.
Krytyk to kwoka, która gdacze, gdy inni znoszą jajka.
Krytyka to nic innego jak opinia drugiej osoby o nas i naszym postępowaniu, odmienna od naszego wyobrażenia o nas samych.
Krytykować - to znaczy dowieść autorowi, że nie robi tego tak, jak bym ja to zrobił, gdybym potrafił.
Krytykować to nie znaczy burzyć, ale precyzować.
Krytykuj przyjaciela w cztery oczy, a chwal przy świadkach.
Krzyż, który weźmiesz na siebie, po drodze się zgubi. Krzyż, którego nie przyjmiesz, będzie ci leżał w poprzek każdej drogi.
Krzyże w życiu pełnią podobną rolę jak krzyżyki w muzyce: podwyższają.
Książka – nierozdzielny towarzysz, przyjaciel bez interesu, domownik bez naprzykrzania.
Książka i możność czytania - to jeden z największych cudów ludzkiej cywilizacji. Pisanie i czytanie marnych książek - to jedno z większych nadużyć, jakie w związku z cudami bywają popełniane.
Książka jest listem autora do przyjaciela.
Książka jest lustrem; gdy zajrzy do niej małpa, nie odzwierciedla ona apostoła.
Książka jest to mędrzec łagodny i pełen słodyczy, puste życie napełnia światłem, a puste serce wzruszeniem, miłości dodaje skrzydeł, a trudowi ujmuje ciężaru, w martwotę domu wprowadza życie, a życiu nadaje sens.
Książka pełna wiedzy jest mniej warta, niż jedno słowo, które potrafi rozweselić.
Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to co, już masz w sobie.